Back To Top
Sakramenty św. są to znaki widzialne, które ustanowił Chrystus i przez nie daje On nam łaskę Bożą
.2) Podział Sakramentów św.
Sakramenty św. dzielimy na:
— Sakramenty, które można przyjąć raz w życiu (Chrzest, Bierzmowanie, Kapłaństwo) i takie, które można przyjąć wiele razy (Eucharystia, Pokuta, Namaszczenie chorych, Małżeństwo).
— Sakramenty, które można przyjąć tylko w stanie łaski uświęcającej (Bierzmowanie, Eucharystia, Namaszczenie chorych, Kapłaństwo, Małżeństwo) i takie, które przyjmuje się dla zgładzenia grzechów (Chrzest i Pokuta).
3) Czego Chrystus udziela w Sakramentach Św.?
Chrystus w Sakramentach św. daje nam łaskę uświęcającą i uczynkową
.4) Kto ustanowił Sakramenty Św.?
Sakramenty św. ustanowił Chrystus
.5) Wymień znaki widzialne Sakramentów św.
Chrzest — polanie głowy wodą oraz wypowiedzenie słów: "Ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".
Bierzmowanie — włożenie rąk biskupa na przystępującego do bierzmowania, namaszczenie krzyżmem oraz słowa: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego."
Eucharystia — chleb i wino oraz słowa przeistoczenia.
Pokuta — wyznanie penitenta i słowa rozgrzeszenia.
Namaszczenie Chorych — namaszczenie Olejem i słowa wypowiedziane przez kapłana.
Kapłaństwo — włożenie rąk biskupa na głowę święconego oraz modlitwa biskupa.
Małżeństwo — umowa małżonków, jaką zawierają nowożeńcy wobec proboszcza i przynajmniej dwóch świadków.
6) Dlaczego Sakramenty św. są znakami widzialnymi?
Chrystus ustanowił Sakramenty jako znaki widzialne, gdyż człowiek w ten sposób dowiaduje się, że otrzymuje łaskę Bożą, która jest niewidzialna.
CHRZEST
7) Co to jest Chrzest?
Chrzest jest to Sakrament, przez który Pan Jezus gładzi nam grzech pierworodny oraz wszystkie grzechy przed chrztem popełnione, daje nam życie Boże, czyni nas dziećmi Bożymi i członkami Kościoła Bożego.
Sakramentu Chrztu św. udziela kapłan lub diakon, w nagłym wypadku gdy nie ma kapłana, każdy człowiek, a nawet niechrześcijanin, byleby ten działał w Imieniu Kościoła.
9) Jak w nagłym wypadku ochrzcić dziecko?
Sakramentu Chrztu św. udziela się przez polanie wodą głowy dziecka wymawiając równocześnie słowa: "N. ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego".
10) Co należy uczynić po dokonaniu chrztu?
Dziecko ochrzczone w obliczu śmierci lub niebezpieczeństwa należy przynieść do kościoła w celu uroczystego uzupełnienia ceremonii chrztu.
Chrzest jest pierwszym i najważniejszym Sakramentem, ponieważ otwiera nam drogę do przyjmowania następnych Sakramentów, daje nam życie Boże i włącza nas w społeczność Kościoła.
W czasie chrztu rodzice chrzestni w imieniu dziecka wyznają wiarę. Po Chrzcie św. rodzice chrzestni mają obowiązek pomagać wychowywać dziecko w wierze i wierności przykazaniom.
POKUTA
13) Co to jest pokuta?
Pokuta jest to Sakrament, w którym Pan Jezus przez kapłana odpuszcza człowiekowi grzechy po chrzcie popełnione.
Pokutę Chrystus ustanowił w dniu Zmartwychwstania słowami: "Weźmijcie Ducha Świętego, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane" (J. 20,23).
15) Gdy nagle ktoś umiera, który z warunków może mu zastąpić Sakrament Pokuty?
Gdy nagle ktoś umiera, żal doskonały za grzechy może mu zastąpić Sakrament Pokuty.
Sumienie jest zdolnością, która pozwala nam odróżnić dobre czyny od złych, pobudza nas do pełnienia dobra, a powstrzymuje od czynienia zła i jest naszym sędzią.
Człowiek powinien słuchać głosu swojego sumienia i urabiać je tak, żeby ono prawidłowo oceniało dobro i zło oraz skłaniało go do czynienia dobra, a unikania zła.
Rachunek sumienia jest to przypomnienie sobie grzechów od ostatniej dobrej spowiedzi.
Żalem za grzechy jest smutek i boleść duszy, żeśmy Pana Boga obrazili grzechami.
Aby powstał smutek w naszej duszy trzeba zrobić dobry rachunek sumienia, oskarżyć siebie, że źle postępowaliśmy oraz przypomnieć Mękę Chrystusa za nasze grzechy.
Mocne postanowienie poprawy jest to szczera gotowość niegrzeszenia, unikania okazji do grzechu i pragnienie życia w przyjaźni z Bogiem. Dlatego winna się odnosić nie tylko do grzechów ale i okazji prowadzących do grzechu.
Spowiedź jest to wyznanie grzechów kapłanowi w celu otrzymania rozgrzeszenia.
Grzechy wyznajemy na spowiedzi, aby otrzymać rozgrzeszenie.
Gdy ktoś zapomniał wyznać jakiś grzech, należy wyznać go na następnej spowiedzi (zwłaszcza grzech ciężki).
Jeżeli jest możliwość, zapytać spowiednika, a jeżeli nie, to samemu nałożyć i na następnej spowiedzi powiedzieć spowiednikowi.
Spowiedź jest wtedy nieważna, gdy zataimy grzech ciężki. Taka spowiedź nazywa się spowiedzią świętokradzką.
Trzeba się wyspowiadać od ostatniej dobrej spowiedzi, poprzedzającej spowiedź świętokradzką.
Pokuta, którą ksiądz zadaje na spowiedzi jest wynagrodzeniem Panu Bogu.
Reszta kary za grzechy nieodpokutowane na ziemi czeka nas w czyśćcu.
Oprócz zadanej pokuty możemy na ziemi odpokutować za nasze grzechy poprzez: modlitwę, post, pielgrzymki, odpusty, ofiarowanie cierpień jako wynagrodzenie za grzechy i dobre uczynki.
Tajemnica spowiedzi obowiązuje spowiednika i tego, kto przypadkiem usłyszał czyjąś spowiedź.
Zadośćuczynienie Panu Bogu jest to wypełnienie pokuty wyznaczonej przez kapłana na spowiedzi.
Zadośćuczynienie bliźniemu jest to naprawienie krzywdy wyrządzonej bliźniemu.
Eucharystia jest to prawdziwe Ciało i prawdziwa Krew Pana Jezusa pod postacią chleba i wina.
Najświętszy Sakrament Pan Jezus ustanowił w Wielki Czwartek, w wieczerniku, na Ostatniej Wieczerzy słowami: "Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów" (Mt. 28,26 29).
Msza św. jest to ofiara Nowego Testamentu, w której Pan Jezus uobecnia w sposób niekrwawy swoją ofiarę złożoną Bogu na krzyżu. Msza św. jest to ofiara Chrystusa i Kościoła, w której pod postaciami chleba i wina uobecnia się śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Chrystus we Mszy św. jest obecny:
— pod postaciami chleba i wina w Najświętszym Sakramencie,
— w Słowie Bożym,
— w osobie celebrującego kapłana,
— w zgromadzonym Ludzie Bożym.
Wierni we Mszy św. składają Bogu w ofierze Chrystusa, a z Nim samych siebie.
Liturgia Słowa — jest głoszone i wyjaśniane Słowo Boże, Liturgia Eucharystyczna — dokonuje się przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, które stają się pokarmem uczestników niekrwawej Ofiary.
W pełny sposób uczestniczymy we Mszy Św., gdy:
— modlimy się wspólnie,
— przyjmujemy Słowo Boże,
— składamy dziękczynienie za wszystkie dobrodziejstwa,
— ofiarujemy Bogu Ojcu razem z Chrystusem nasze życie,
— jednoczymy się z Chrystusem i braćmi w Komunii św.
NAMASZCZENIECHORYCH
Namaszczenie Chorych jest to Sakrament, w którym Pan Jezus umacnia człowieka ciężko chorego, odpuszcza mu grzechy, jeśli je ma, daje mu siłę przeciw pokusom, ulgę w cierpieniu, a niekiedy zdrowie ciała.
42) Czego dokonuje Chrystus w Sakramencie Namaszczenia Chorych?
Chrystus w Sakramencie Namaszczenia Chorych włącza chorego w swoją Mękę, z której chory może czerpać moc zbawczą dla siebie i dla drugich.
Sakrament Namaszczenia Chorych należy przyjąć, gdy człowiek ciężko choruje.
Należy przygotować:
— stół nakryty białym obrusem,
— na stole: krzyżyk, dwie świece, chleb, sól, watę, szklankę wody i wodę święconą.
Małżeństwo jest to Sakrament, w którym mężczyzna i kobieta zawierają dozgonny związek dla zrodzenia i wychowania dzieci oraz otrzymują w tym celu potrzebne łaski.
Pan Bóg ustanowił małżeństwo jeszcze w raju, gdy Adamowi dał Ewę za małżonkę i towarzyszkę życia. Dał im uczestnictwo w swoim własnym dziele stwórczym, pobłogosławił mężczyźnie i kobiecie mówiąc: "Bądźcie płodni i rozmnażajcie się" (Rdz. 1,28).
Chrystus związek małżeński między ochrzczonymi wyniósł do godności Sakramentu. Małżonkowie przez ten Sakrament spotykają się z Chrystusem, który łączy ich ściśle ze sobą i z Kościołem oraz pomnaża łaskę uświęcającą i dopomaga małżonkom do wykonania ich obowiązku.
Sakrament Małżeństwa Pan Jezus powierzył Kościołowi. Dlatego to, chociaż sami ochrzczeni udzielają sobie Sakramentu Małżeństwa, mają to czynić jednak w obecności przedstawiciela Kościoła — Kapłana, który ich związek małżeński potwierdza i błogosławi. Ze strony społeczności wiernych musi być nadto obecnych przynajmniej dwóch świadków.
Dwa przymioty cechują małżeństwo: jedność i nierozerwalność;
— jedność małżeństwa — tzn., że małżeństwo może zawrzeć jeden mężczyzna z jedną kobietą,
— nierozerwalność — tzn., że związek małżeński jest związkiem trwałym, dozgonnych. Dopiero śmierć jednego ze współmałżonków umożliwia powtórne zawarcie małżeństwa.
Kościół nieustępliwie broni nierozerwalności małżeństwa ponieważ :
— taka jest nauka Chrystusa: "Co Bóg złączył, człowiek, niech nie rozdziela" (Mt. 19,6),
— do dobrego wychowania dzieci potrzebna jest rodzina żyjąca w stałej wspólnocie,
— prawdziwa miłość chce trwać wiecznie między małżonkami,
— tylko stałość związku małżeńskiego może zapewnić małżonkom wspólne doskonalenie się,
— według myśli Bożej związek małżeński już od samego początku swego ustanowienia, miał być obrazem i symbolem nierozerwalnego zjednoczenia Chrystusa i Kościoła — sakramentalny związek małżeński jest nadto urzeczywistnieniem tego nierozerwalnego związku, musi więc on być nierozerwalny,
— złączenie sakramentalne jest związkiem dokonanym przez Chrystusa.
KAPŁAŃSTWO
Kapłaństwo jest to Sakrament, przez który Pan Jezus daje człowiekowi władzę składania ofiary Mszy św.; udzielania Sakramentów św., głoszenie słowa Bożego oraz łasko godnego sprawowania urzędu kapłańskiego.
Sakramentu Kapłaństwa może udzielić tylko biskup.
Chrześcijan nazywamy ludem kapłańskim ponieważ przez chrzest i bierzmowanie uczestniczą oni w jedynym Kapłaństwie Chrystusowym.
SAKRAMENTALIA
Sakramentalia "są to znaki święte, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe, a osiągają je przez modlitwę Kościoła" (KL 50). Tymi znakami świętymi są: błogosławieństwo i poświęcenia.
Przez błogosławieństwa, wyprasza Kościół dla pewnych osób lub rzeczy szczególną pomoc Bożą. Błogosławi więc wiernych w czasie nabożeństw: matki, dzieci, chorych, a także pola, domy, samochody, pokarmy itd.
Przez poświęcenie Kościół przeznacza na wyłączną służbę Bożą osoby: np. zakonników i zakonnice, miejsca jak: kościoły, kaplice, cmentarze i rzeczy, a więc kielichy, dzwony, wodę, różańce, medaliki, krzyżyki i wiele innych.
57) Kto ustanowił Sakramentalia?
Sakramentalia ustanowił Kościół.